نباید اجازه داد چراغ تئاتر کم فروغ شود
تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۵۱۹۳۹
کارگردان نمایش آکوستیک مین با بیان اینکه هنرمندان اجازه ندهند چراغ تئاتر کم فروغ شود گفت: آکوستیک مین نمایش رشادت های مردم مازندران است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، چهل و یکمین تئاتر بین المللی فجر ۱۴۰۱ در حال برگزاری است. نمایش خیابانی «آکوستیک مین» یکی از اجراهای این دوره فجر است که رشادت های مردم استان مازندران در دوره های تاریخی و سیاسی را به نمایش گذاشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حمید ناطقی کارگردان آکوستیک مین است. از سال ۱۳۸۶ فعالیت های حرفه ای خود را در دنیای هنر های نمایشی آغاز کرده است. او بازیگری و نویسندگی تئاتری را هم در کارنامه خود دارد و در نمایش هایی همچون
آخرین پر، بهرام گور، آختن، غنیمت، قصه بهار کوچولو، یو و بهار، پرنده بازی کرده است و کارگردان نمایش هایی چون زن و مردان سیلور،به خاطر باران، انتخاب، پرسه های موازی، تیشتر آکوستیک مین است. او همچنین دستی بر قلم دارد و نویسنده ی آثاری چون، منم باید برم، مجاس‌نامه، آرش، به خاطر باران، تیشتر بوده است. با حمید ناطقی درباره چهل و یکمین جشنواره فجر به گفتگو پرداختیم که در زیر صحبت های او را میخوانید:
حمید ناطقی با بیان اینکه اولین دوره ای است که در فجر شرکت کرده ام گفت: امسال اولین دوره حضورم در جشنواره فجر است، خدا را بابت این اتفاق شاکر هستم. حضور در فجر تجربه ی جدید و متفاوتی است. پس از سال ها حضور در جشنواره ملی و بین المللی با حضور در فجر برگ تازه ای از تجربه ی تئاتری بنده ورق خورد.
این کارگردان تئاتر تاکید می کند: هنر تئاتر یک ضرورت برای جامعه است اما متاسفانه غریب مانده است. خانواده بزرگ هنر نباید اجازه دهند چراغ تئاتر کم فروغ شود.
او درباره نمایش آکوستیک مین نیز می‌گوید:این نمایش رشادت ها و فداکاری اهالی مازندران را در تمام دوران تاریخی و سیاسی ایران با زبان فرم و موسیقی با نگاه به آیین ها و سنن مازندران و رسوم های زیبای این خطه سرسبز به نمایش می‌گذارد.
ناطقی ادامه میدهد: به دلیل علایقم به آداب و سنن های بومی استانم مازندارن این تئاتر را کارگردانی کرده ام. دوست دارم آداب و سنن استانم را به مردم شهرهای مختلف نشان دهم. به همین دلیل از زبان هنر تئاتر استفاده کردم.
او درباره حمایت های مالی هم بیان می کند: هنرمندان هنر های نمایشی سال هاست که درگیر مشکلات عدم حمایت های مالی هستند. امیدوارم مسئولان در دبیر خانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مسئولان کشوری و استانی تعهدات خود را انجام دهند. خواهشمند نگاه مهربان تری نسبت به دغدغه های مالی هنرمندان داشته باشند. ارزش، جایگاه و قدر هنرمندان را مخصوصا هنرمندان مظلوم هنرهای نمایشی نگه دارند و بدانند.
پایان پیام/260منبع: شبستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۵۱۹۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلش برای «آسید کاظم» پر می‌کشید
دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد ...
محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.
به گزارش ایسنا، حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه میدهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و فردا (شنبه ۸ اردیبهشت ماه) هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامهخوانی کند.
این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.
محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایشنامهخوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست میدهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»
او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته...»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»
ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»
حالا و با تغییرات هر روزهای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.
انتهای پیام
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد